زمانی که عزیز را بر اثر مرگ از دست می‌دهیم روزهای سختی را سپری میکنم و نمیدانیم چطور با این فقدان و سوگ از دست دادن آن فرد در زندگی خود کنار بیاییم. در اصطلاح روانشناسی به این نوع از غم و اندوه سوگ یا فقدان می‌گویند.
اندوه به طرق مختلف بیان می‌شود و می‌تواند بر هر بخش از زندگی شما تأثیر بگذارد. احساسات، افکار و رفتار، باورها، سلامت جسمانی، احساس خود و هویت و روابط شما با دیگران. غم و اندوه می‌تواند شما را غمگین، عصبانی، مضطرب، شوکه، پشیمان، تسکین، غرق، منزوی، تحریک پذیر یا بی‌حس کند.
سوگ الگوی مشخصی ندارد. هر کس غم و اندوه را متفاوت تجربه می‌کند. برخی از افراد ممکن است برای هفته‌ها و ماه‌ها غمگین باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است غم و اندوه خود را برای سال‌ها با خود حمل کنند. با این حال، از طریق فرآیند سوگ، شما شروع به ایجاد تجربیات و عادات جدیدی می‌کنید که در کنار آمدن با از دست دادن، برای شما موثر است. در این مطلب در می‌خواهیم در مورد سوگ و فقدان صحبت کنیم و به تعریفی جامع از آن بپردازیم. با دکتر ویدا فلاح همراه باشید.
سوگ در روانشناسی چیست؟
سوگ یا غم و اندوه مرتبط به آن یک پاسخ طبیعی به از دست دادن فردی مهم در زندگی است. این رنجی عاطفی است که وقتی چیزی یا کسی که دوستش دارید از بین می‌رود و فوت می‌کند، احساس می‌شود. اغلب، درد ناشی از، از دست دادن می‌تواند طاقت فرسا باشد. ممکن است انواع احساسات سخت و غیر منتظره را تجربه کنید، از شوک یا عصبانیت گرفته تا ناباوری، گناه، و غم و اندوه عمیق. درد فقدان همچنین می‌تواند سلامت جسمی شما را مختل کند و خوابیدن، غذا خوردن یا حتی درست فکر کردن را دشوار سازد. این‌ها واکنش‌های طبیعی به از دست دادن عزیزان هستند و هر چهفردی که از دست دادید مهم‌تر باشد، اندوه شما شدیدتر خواهد بود.
کنار آمدن با از دست دادن کسی یا چیزی که دوستش دارید یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های زندگی است. ممکن است سوگواری را با مرگ یکی از عزیزان مرتبط بدانید – که اغلب علت شدیدترین نوع اندوه است – اما هر از دست دادن می‌تواند باعث غم و اندوه شود، از جمله:
- طلاق یا قطع رابطه
- از دست دادن سلامتی
- از دست دادن شغل
- از دست دادن ثبات مالی
- یک سقط جنین
- بازنشستگی
- مرگ یک حیوان خانگی
- از دست دادن یک رویای عزیز
- بیماری جدی یکی از عزیزان
- از دست دادن یک دوستی
- از دست دادن ایمنی پس از بیماری
- فروش خانه خانوادگی
حتی از دست دادن‌های جزئی در زندگی می‌تواند باعث ایجاد حس سوگ یا فقدان شود. برای نمونه، ممکن است پس از دور شدن از خانهبه خاطر تحصیل یا کار، تغییر شغل و شهر محل سکونت و… غمگین شوید. از دست دادن شما هر چه که باشد، برای شما شخصی است، بنابراین از احساس خود خجالت نکشید، یا باور نکنید که به نوعی فقط برای چیزهای خاصی سوگواری مناسب است. اگر آن شخص، حیوان، رابطه یا موقعیت برای شما مهم بود، طبیعی است که برای فقدانی که تجربه می‌کنید غمگین شوید. با این حال، علت غم و اندوه شما هرچه که باشد، راه های سالمی برای کنار آمدن با درد وجود دارد که به مرور زمان می‌تواند غم و اندوه شما را کاهش دهد و به شما کمک کند با سوگ خود کنار بیایید، معنای جدیدی پیدا کنید و در نهایت به زندگی خود ادامه دهید.
روند سوگواری
سوگواری یک تجربه کاملا فردی است، هیچ شکل مشخص و قابل اندازه‌گیری برای سنجش وجود ندارد. نحوه غم و اندوه شما به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله شخصیت و سبک مقابله، تجربه زندگی، ایمان و میزان اهمیت این فقدان برای شما.
به ناچار، روند طی شد سوگواری زمان می‌بردو گذر از سوگ به تدریج اتفاق می‌افتد. نمی‌توان آن را به اجبار یا عجله کردن و بدون هیچ کمکی سپری کرد. برخی از افراد در هفته‌ها یا ماه‌ها احساس بهتری پیدا کرده و برخی دیگر شاید سال‌های متمادی را با سوگ دست به گریبان باشند. تجربه غم و اندوه شما هر چه که باشد، مهم است که با خودتان صبور باشید و اجازه دهید روند به طور طبیعی پیش برود.
نحوه برخورد با روند سوگواری
در حالی که سوگ و فقدان از دست دادن بخشی اجتناب ناپذیر از زندگی است، راه‌هایی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا با درد و غم خود کنار بیایید و در نهایت راهی برای برداشتن قدم‌های بعدی و ادامه زندگی خود پیدا کنید. برخی از راه‌های که به شما در کنار آمدن با سوگ کمک می‌کند عبارت‌اند از:
- پذیرش درد
- پذیرش احساس متفاوت و غیره منتظره
- آگاهی از این که روند سوگواری افراد متفاوت است
- حمایت گرفتن از افرادی که برای ما مهم هستند
- مراقبت جسمی از خود
- تشخصی سوگ از افسردگی
- مهارت سوگواری
بسیاری از افراد بعد از طی کردن دوران سوگ و فقدان مهارت‌های لازم را برای گذران زندگی بعد از سوگ ندارد و در طی کردن زندگی خود دچار مشکل می‌شوند. اگر به دنبال کسی مهارت های گذر از سوگ و طی کردن دوران سوگ هستید می‌توانید از دوره های غیر حضوری سوگ دکتر ویدا فلاح کمک بگیرید.
