موانع برای تغییر

یک پاسخ

1. بنظرم نباید به افرادی که به خودشون اجازه میدن تو رو قضاوت کنن و از قصد تو ایراد بگیرن، اطلاعات زیادی داد. این افراد چون به تو اعتماد ندارن سعی میکنن اقداماتت رو کنترل کنن و به وضعیت مطلوب خودشون در بیارن. راجب تصمیمت با همه حرف نزن و از داشتن پدر مادر عصبی هم شاکر باش. مگر هدف تو این نبود که رفتار ها و باور های خودت رو در جهت مثبت تغییر بدی؟! پس چرا از دست پدر و مادرت آزرده میشی؟ از همین شرایط استفاده کن و به هدفت برس. مثلا به خودت بگو “من از دست پدر و مادرم که عصبی هستن، ناراحت نیستم، با اونها به آرامی و معقولانه رفتار میکنم تا اون هارو عصبی نکنم، اون ها رو متقاعد و وادار به تغییر نمیکنم”، چون هرچه بیشتر تلاش کنی تا چیزی رو در فردی تغییر بدی، لجبازی و یک دندگی اون رو برای مخالفت افرایش میدی. و همچنین بگو “من روی رفتار های خودم تمرکز میکنم تا بتوانم اون ها رو کنترل کنم، و شرایط بیرونی من مانع رسیدن من به هدفم نیستن” بخوام ی مثال بزنم، مثل نیلورفرآبی، که توی مرداب کثیف و گل آلود شکوفا میکنه و گل میده و نمیذاره شرایط بیرون و اطرافش مانع گل دادنش بشه و با اون مرداب جدال نمیکنه و به اون احترام میذاره و خودش گل میده. تو هم با پدر و مادرت بحث نکن و با آرامش با اونها رفتار کن، هر چه هم شد، هر چه هم شد، نذار دنیای اطرافت تو رو کنترل کنه و به اونها احترام بذار و با این وجود روی رسیدن به هدفت کار کن. و بدون که اگر پدر و مادری عصبی نداشتی، مجبور نبودی روی خودت کار کنی. اگر پدر و مادرت آروم بودن چی؟ اونوقت چطور میخواستی به هدفت برسی؟ خدا هم هیچوقت تصمیم اشتباه نمیگیره و بخاطر همین هم اونها عصبی هستن تا این فرصت رو داشته باشی، باید هوشیار باشی تا بفهمی. ایشالله که به هدفت میرسی

   پاسخ