کمک به فرد سوگوار برای گذر از سوگ

دوستان و همسایگان می‌توانند منبع بزرگی از حمایت برای کسانی باشند که از مرگ شخصی مهم در زندگی خود غمگین هستند. اما ما اغلب درباره این که به کسی که مرگ یکی از عزیزانش را تجربه کرده است چه بگوییم مطمئن نیستیم.

چگونه در مورد غم و اندوه با کسی صحبت کنیم

گفتن حرف درست کار سختی نیست. آرام باشید، خودتان باشید و به یاد داشته باشید: آن چه مهم است این است که فرد عزادار چه احساسی دارد و چگونه به ماجرا نگاه می‌کند.

در روزهای اول

در روزهای اول پس از مرگ، اجازه ندهید که احساس درماندگی شما را از کار درست باز دارد. در اسرع وقت با فرد سوگوار تماس بگیرید و هرگز تصور نکنید که پشتیبانی کافی وجود دارد و نیازی به شما نیست. بهترین چیزی که در این مرحله می توان گفت احتمالاً هیچ است، عزادار هنوز در شوک است. می‌توانید با یک پیشنهاد ساده مانند در آغوش گرفتن، یا پرسیدن سوالات ساده و دلسوزانه مانند “این باید برای شما خیلی سخت باشد، آیا می‌خواهید در مورد اتفاقی که دیشب رخ داد صحبت کنید؟، در مورد برنامه های مراسم تشییع جنازه یا مراسم یادبود، شروع کنید. بعد از آن دیگر فقط گوش کنید تا فرد سوگوار احساسات خود را بروز دهد.

آنچه را که نباید گفت

مرگ و مردن موضوعات حساسی هستند که به راحتی – حتی با بهترین نیت – گفتن چیزی ساده ممکن است بسیار توهین آمیز باشد به جای یک جمله حمایتی. در نتیجه برای به کار بردن کلمات باید دقت بیشتری انجام داد. کارشناسان سوگ و سوگواری موافق هستند که از عباراتی مانند این‌ها باید اجتناب کرد:

همه چیز درست میشه: احساسات عزادار را کم می‌کند زیرا در حال حاضر هیچ چیز خوب نیست.

خواست خدا بود: استفاده از جملاتی کلیشه‌ای مانند خواست خدا بود، این گونه برایش بهتر است … اصلا مناسب نیست.

می‌دانم چه احساسی داری: شما نمی دانید زیرا غم و اندوه هر فردی منحصر به خود او است.

در صورت نیاز تماس بگیرید: افرادی که دچار مشکل هستند عموما یا خود نمی‌دانند و یا اگر بدانند با دیگران در میان نمی‌گذارند.

وسایل او را به خیریه اهدا کنید: بگذارید بازمانده تصمیم بگیرد چه زمانی آماده است.

هفته‌های پس از مرگ

در هفته‌های پس از مرگ، زمانی که سایر حمایت‌ها از بین رفت، دوباره با فرد سوگوار تماس بگیرید حتی اگر زمان زیادی گذشته باشد، هرگز دیر نیست که زنگ بزنید و بگویید: «داشتم به تو فکر می‌کردم؟ چطور پیش میری؟»

عزادار را تشویق کنید که خوب غذا بخورد، خوب بخوابد، ورزش کند. فعلاً عزادار را از تلاش برای انجام کارهای زیاد یا تصمیم گیری‌های تغییر دهنده زندگی منصرف کنید. به آرامی فرد را برای از سرگیری فعالیت‌های عادی زندگی تشویق کنید. کنار آمدن با غم و اندوه زمان می‌برد و هر عزاداری یک جدول زمانی منحصر به فرد دارد.

حتی در مراحل بعدی غم و اندوه، مهمترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که ساکت باشید و گوش دهید. وقتی سوگوار گریه می‌کند، فقط آنجا باشید (این سخت است، اما مهم است). وقتی سوگوار حرف می‌زند و مکث‌ها طولانی می‌شود، صبور باشید. به ارتباطات غیرکلامی از جمله تماس چشمی، تنش عضلانی، حالت چهره توجه کنید. صحبت را قطع نکنید یا سعی نکنید موضوع را تغییر دهید. تمام زمانی را که نیاز دارند به افراد داغدار بدهید.

در مقابل تمایل به ربط دادن این مرگ به تجربه خود مقاومت کنید. در عوض در مورد مرحوم، از خاطرات خوب خود و خاطرات عزادار صحبت کنید. از آوردن نام متوفی نترسید زیرا عزادار مدام به آن فکر می‌کند. استفاده از نام متوفی؛ استفاده از زمان گذشته؛ از کلمات مرده، مرگ و مرده استفاده کنید.

اگر نگران هستید که یک عزادار در گذر از دوران سوگ پیشرفت نمی‎کند، به نظر می‌رسد قادر به رفع خشم یا گناه نیست، یا بیش از حد گریه و بی‌تابی می‌کند، می‌توانید از مشاوران و متخصصان کمک بگیرید. در این زمینه دوره های غیر حضوری دکتر ویدا فلاح در زمینه گذر از سوگ نیز می‌تواند به شما کمک کند.