وابستگی امن چیست؟

سبک های وابستگی

وابستگی به دو دسته وابستگی امن (ایمن) و وابستگی نا امن(نا ایمن) تقسیم میشود. در پس زمینه وابستگی های نا ایمن، عموماً ترس های زیادی نهفته شده است، بنابراین ممکن است در دسته استرس ها قرار بگیرند. براساس نظریه وابستگی (1950) و به گفته جان بولبی، روانپزشک و روانکاو، روابط اولیه ما با والدین (یا مراقبان) نحوه درک و رفتار ما در روابطمان را در طول زندگی شکل می دهد. سبک‌های وابستگی در بزرگسالی عمدتاً بر روابطی که کودک دوران کودکی با والدین یا مراقبان اصلی اش داشته است، بستگی دارد. براساس تحقیقات صورت گرفته، چهار سبک وابستگی در بزرگسالان شناسایی شده است که در ادامه هریک را توضیح خواهیم داد.

• سبک وابستگی اضطرابی (Anxious-ambivalent attachment)
• سبک وابستگی اجتنابی (Anxious-avoidant and Dismissive-avoidant attachment)
• سبک وابستگی به هم ریخته (Disorganized/disoriented attachment)
• سبک وابستگی امن (Secure attachment)

سبک وابستگی اضطرابی (Anxious-ambivalent attachment)

اگر والدین، کودک را به طور متناوب رها کنند، او در بزرگسالی با سبک وابستگی اضطرابی مواجه خواهد شد. این افراد در بزرگسالی، نیاز دارند که اغلب اوقات با معشوق خود باشند و دائماً به توجه و اطمینان او نیاز دارند. آنها از طرد شدن یا رها شدن می ترسند و تمایل دارند هر چیز کوچکی را که معشوقشان می گوید یا انجام می دهد تجزیه و تحلیل کنند. آن ها در روابط خود به دنبال یافتن امنیت هستند و به طرف مقابل، به چشم ناجی زندگیشان نگاه می کنند.
در سبک وابستگی اضطرابی، افراد اغلب شریک زندگیشان را به دلایل مختلفی از خود دور می کنند. این دلایل می تواند عصبانیت به خاطر نداشتن وقت کافی، تقاضای زمان، نزدیکی و صمیمیت بیشتر، شکایت کردن در مورد عدم توجه یا رنجیده و افسرده شدن به خاطر احساس نادیده گرفته شدن باشد.

سبک وابستگی اجتنابی (Anxious-avoidant and Dismissive-avoidant attachment)

اگر فرزندپروری والدین توام با رها کردن مداوم او، نادیده گرفتن کودک و سرکوب احساساتش باشد، می تواند منجر به سبک وابستگی اجتنابی شود. در این سبک از وابستگی، فرد تمایل دارد که از ایجاد هرگونه صمیمیت با طرف مقابل خودداری کند.
در سبک وابستگی اجتنابی، افراد غیرمتعهد هستند و به گونه ای رفتار می کنند که انگار نیازی به صمیمیت یا محبت ندارند. آنها به شدت خودکفا هستند و تمایل دارند از نظر فیزیکی و عاطفی از شریک زندگی خود فاصله بگیرند. اجتناب‌کنندگان اغلب به‌جای علاقه‌مندی به شریک زندگی‌شان، بر روی خود و نیازهایشان متمرکز می‌شوند، از گفتگوها یا تعامل معنادار اجتناب می کنند و تنها برای تکمیل کار یا ارضای نیازهای خود با دیگران ارتباط برقرار می کنند.
افراد مضطرب و مضطرب اغلب با شرکای اجتنابی نادیده گرفته یا با آنها ازدواج می کنند که می تواند منجر به تحریک مداوم یکدیگر شود.
افرادی که سبک وابستگی اضطرابی دارند، اغلب در کنار افرادی با سبک وابستگی اجتنابی قرار می گیرند. فرد مضطرب که اغلب خانم است، دائماً احساس می کند که نادیده گرفته شده یا رها شده است، زیرا شریک زندگیش از او دور است و با خودش یا احساساتش شریک نیست. این فرد به طور مداوم، درگیر فکر کردن و تجزیه و تحلیل رابطه است تا بتواند علت دوری و اجتناب شریک زندگیش را دریابد.
از سوی دیگر، فرد اجتنابی معتقد است که هرگز نمی‌تواند شریک زندگی‌اش را خوشحال کند. بنابراین، بیشتر عقب نشینی می کند و شریک زندگی او بیشتر احساس می کند که طرد و رها شده است.

سبک وابستگی به هم ریخته (Disorganized/disoriented attachment)

این سبک وابستگی اغلب ناشی از پرورش فرزند در یک زندگی خانوادگی غیرقابل کنترل، آشفته و همراه با خشونت است. تجارب آسیب‌زا در دوران کودکی، ترس‌های شدیدی را در بزرگسالی برای او ایجاد می کنند و موجب می شوند که هر وابستگی و دل بستگی را نوعی خطر قلمداد کند. این افراد اغلب در حالتی دوسویه زندگی می کنند، به شدت به دنبال شخصی هستند که آن ها را کامل کند، تحمل صمیمیت در روابط برای آنها دشوار است، اما نمی توانند دوری از شریک زندگی خود را نیز تحمل کنند.

این افراد، غیرقابل پیش بینی و پر از نوسان هستند. آن ها برای برآورده شدن نیازهای معشوق خود نیاز به تجزیه و تحلیل، پیگیری و چسبیدن به آنها دارند، اما زمانی که به صمیمیت می رسند، اغلب احساس می کنند در دام افتاده اند و از این موضوع وحشت می کنند و ممکن است از آن کنار بکشند. آنها هیچ مدل درونی یا استراتژی سالمی برای عشق پایدار ندارند و احتمال زیادی وجود دارد که رابطه با آن ها به شکل تلخی به پایان برسد.

سبک وابستگی امن (Secure attachment)

سبک چهارم وابستگی، وابستگی امن است. وابستگی امن توانایی برآورده شدن نیازهای عاطفی از طریق نزدیک شدن به افرادی است که برای ما نقش پایگاهی امن را دارند. اگر آنها با نیازهای ما هماهنگ و پاسخگو باشند، می‌توانیم یک رابطه امن و پایدار با آنها و در نتیجه سبک دلبستگی ایمن ایجاد کنیم.
به عبارت دیگر، اگر در کودکی ما، والدینمان تمام تلاششان را کرده باشند تا نیازهای ما را برآورده کنند و محیطی گرم را برای رشد ما فراهم کنند، ما در بزرگسالی، سبک وابستگی امن را تجربه خواهیم کرد. حدود 66 درصد از جمعیت آمریکا، سبک وابستگی امن را تجربه می کنند. این افراد، صمیمی و راحت هستند، روابط اجتماعی بالایی دارند و می توانند احساساتشان را به سادگی ابراز کنند. در محل کارشان محبوب هستند و به طور کلی، در زندگی تحصیلی و کاریشان افراد موفق تری به حساب می آیند.

نشانه های وابستگی امن در روابط بزرگسالان چیست؟

• طرفین رابطه همیشه در دسترس هستند.
• در رابطه، احساس امنیت و اعتماد وجود دارد.
• هنگامی که طرف مقابل، با موانعی رو به رو می شود یا ناراحت است، از او حمایت می شود.
• رابطه موجود، صادقانه، شفاف، بدون دوگانگی و سالم است.
• در وابستگی های امن، افراد در پی تکامل یافتن هستند و روی خودشان کار می کنند.
• افراد به یکدیگر اجازه می دهند که مستقل باشند و تجربیات جدیدی را کشف کنند.
• هویت فردی هیچ کس در رابطه فدا نمی شود.
• طرفین رابطه، می توانند آزادانه زندگی کنند و رویاهای خود را تحقق بخشند.
• فرد قادر به تنظیم عواطف و احساسات در روابط است
• فرد می داند که در زندگی به دنبال چه چیزی است و می خواهد به چه هدفی برسد
• فرد احساس می کند که تأثیری بر دنیای اطراف خود دارد

3 سرنخ برای جستجوی وابستگی امن در بزرگسالان

بزرگسالانی که سبک وابستگی ایمن دارند، با روابط اجتماعی و ارتباط های صمیمانه راحت هستند. آنها از احساسات و نیازهای عاطفی خود آگاهند و می توانند آن ها را هم تجربه و هم ابراز کنند، روراست هستند و در رفتارهایشان افراط نمی کنند.

1. داشتن نظر مثبت نسبت به خود

بزرگسالانی که به طور امن وابسته هستند، نظر مثبتی نسبت به خود دارند. نیازی ندارند که دیگران به آن ها اطمینان خاطر بدهند تا احساس کنند ارزشمند هستند یا لایق دوست داشته شدن هستند. این افراد هم در تنهایی و هم در روابط، احساس خوبی نسبت به خودشان دارند.

2. داشتن نظر مثبت نسبت به دیگران

این افراد همچنین نظر مثبتی نسبت به دیگران دارند. آنها تمایل دارند به شریک زندگی خود اعتماد کنند و نیازی به حسادت ورزیدن یا شک داشتن به عزیزانشان ندارند.
آنها قادرند ابراز محبت دیگران را بدون ترس یا سردرگمی بپذیرند. افرادی که سبک وابستگی ایمن دارند، معمولاً خونگرم و دوست داشتنی هستند. هدف آنها ایجاد و حفظ روابط عاشقانه معنادار و طولانی مدت است. آنها با نزدیکی به دیگران راحت هستند و به راحتی با دیگران پیوند برقرار می کنند.

3. داشتن نگاه مثبت به دوران کودکی

بزرگسالانی که به طور امن وابسته هستند، نظر مثبتی نسبت به دوران کودکی خود دارند. آن‌ها می‌توانند در تجربیات گذشته‌شان تامل کنند و آن‌ها را تفسیر کنند، حتی اگر دوران کودکی‌شان کامل نبوده باشد، آن ها قدر خوبی ها را می دانند و بدی ها را درک می کنند و از آن عبور می کنند.

حرف آخر

همانطور که گفته شد، سبک وابستگی به والدین در شکل گیری یک وابستگی امن در بزرگسالی، اختلال ایجاد کند. تحقیقات نشان داده است که کودکان برای این که احساس استقلال واقعی را تجربه کنند، لازم است که در روابط عاطفی شان احساس امنیت کنند. اگر والدین اضطرابشان را به کودک منتقل کنند، این پیام را می رسانند که دنیا جای امنی برای زندگی نیست یا کودک صلاحیت تجربه روابط امن را ندارد.

روانشناسان از والدین می خواهند که به احساسات خود و فرزندانشان و چیزهایی که در دوران کودکی به آن ها می گویند، توجه بیشتری داشته باشند تا بتوانند او را برای زندگی سالم در آینده آماده کنند. زمانی که گرفتار تله زندگی «وابستگی» می شوید، احساس می کنیدنمی توانید بدون کمک دیگران از پس کارهای روزمره زندگی خود برآیید . برای انجام کارهایتان دست نیاز به سوی دیگران دراز می کنید. و همیشه نیاز به حمایت دارید. در صورتی که در این تله افتاده اید به شما پیشنهاد میشود دوره تله وابستگی و آسیب پذیری را تهیه کنید و تمرین ها را به دقت و آگاهی انجام دهید.