بزرگ شدن کنار کودکی که آفریدیم.

هیچ‌کس مادر یا پدرِ کامل به دنیا نمیاد…
ما توی مسیرِ با هم بودن، کم‌کم یاد می‌گیریم.
هر سوالی که بچه‌مون ازمون می‌پرسه، ما رو وادار می‌کنه خودمون رو بهتر بشناسیم.
هر لحظه‌ی خشم یا ناامیدی‌ش، آینه‌ای می‌شه برای زخم‌های ندیده‌مون.

این ویس آموزشی رو تا انتها گوش کنید و حتما برای ما کامنت بزارید.

ما با بچه‌هامون بزرگ می‌شیم…
نه فقط از نظر سن، که از نظر قلب، درک، صبر و مهربونی.
ما رشد می‌کنیم، با هر بخشش، با هر بغل، با هر بار که به جای داد زدن، نفس عمیق می‌کشیم.

رشد بچه‌هامون یه فرصتِ دوباره‌ست برای رشد خودمون…
برای شفا دادن کودکِ درون،
برای ساختن نسلی که «عشق» رو زندگی می‌کنه، نه فقط می‌شنوه.