امیدواری:
امیدواری سوخت ذهن ماست. یعنی به اندازهای که شما اشتیاق و امید دارید انرژی برای کار کرد بیشتر است، کار کردن در راستای هدفهایی که دارید و در راستای برنامههایی که برای خودتان فهرست کردهاید.
نقطه مقابل خوشحالی، خشم نیست.
نقطه مقابل خوشحالی، یاس و ناامیدی است.
ناامیدی که میتواند منجر به افسردگی و احساس پوچی شود ممکن است فرد را به سمت اعتیاد، به سمت رفتارهای نامناسب، به سمت تصمیمات نادرست ببرد و به واقعیتهای موجود عکسالعملی نشان نمیدهد.
کسی که میخواهد امید را در خودش بالا ببرد باید باور داشته باشد که قدرت کنترل کردن زندگی را دارد و قادر به کنترل کردن امور است.
آیا باور دارید که میتوانید؟ اعتماد به نفس شما چقدر است؟ احساس من میتوانم در شما چقدر است؟ کسی که باورندارد میتواند کاری را انجام دهد انرژی هم ندارد.
داستان از جایی شروع میشود که شما قادر باشید که با هر آنچه الان وجود دارد و در زندگی شما است یک رابطه لذت بخش و با معنا برقرار کنید. زمانی که شما با واقعیتهای موجود ناسزا نمیگوئید در حال پذیرش هستید. انرژی خود را صرف جنگیدن نمیکنید. پس این انرژی ذخیره میشود.
گفتگوهای درونی شما توسط خودتان نظاره میشود، خود نظارهگری به شما کمک میکند در جهت خود تنظیمی هیجانات.
هوشیاری داشتن نسبت به گفتگوهای درونی اولین گام برای مدیریت هیجانات است. قبل از امیدواری پذیرش نسبت به واقعیتهاست.
آیا زندگی و هر آنچه که وجود دارد برای شما ارزش دارد؟
اگر ارزش دارد پس شما قادر هستید که با امیدواری به آن نگاه کنید. احساس امیدواری احساسی است که باید در پشت آن آگاهی وجود داشته باشد. یعنی فرد باید به زندگی یک دید مثبت داشته باشد تا امید در وجودش انرژی ایجاد کند برای حرکت.
فرد امیدوار هر اتفاقی در زندگیش بیفتد میتواند حال خودش را برای روبهرویی با آن اتفاق سخت خوب کند و خیلی قوی برخورد کند و آن اتفاق دردناک را تبدیل به فرصت کند.
تا زمانی که زنده هستیم روان ما به غذاهای خوبی نیاز دارد باید به آن غذا برسانیم تا بتوانیم با تعادل بیشتری نسبتبه امواج سهمگین زندگی برخورد کنیم.
برای اینکه بتوانید امید را در خودتان بالا ببرید:
باید بر روی امکانات، مهارتها، تمرکز کنید.
قدرت کنترل کردن زندگی را داشته باشید.
تا حالتان خوب شود و انرژی و اشتیاق شما برای عملکرد مثبت بالا برود و این عملکرد شما را به آدم دیگری تبدیل کند.
به ما در شبکه های اجتماعی بپیوندید: