سرعت زندگی بسیاری از ما، به طور غیرقابل کنترلی بالاست. گاهی اوقات، این سرعت نمود فیزیکی هم دارد. اما تقریبا همیشه اولین نمود آن ذهنی است. نورونهای ما با سرعت غیرقابل تصوری فعال می‌شوند تا محرک‌ها و عوامل زیادی را پردازش داده و مورد توجه قرار دهند. ما آنقدر سخت تلاش می کنیم که به نقطه‌ای در آینده برسیم که در همین لحظه بودن را فراموش کرده‌ایم.
گاهی اوقات، من زمانی که عجله دارم، متوجه می شوم با عجله می خواهم به خانه برسم تا ریلکس کنم. در این لحظه، من به یاد می‌آورم که نیازی نیست برای ریلکس کردن عجله کنم، بلکه در لحظه حال می توانم با متفاوت عمل کردن، آرامش را انتخاب و تجربه کنم.
من راهکارهای زیر را برای ورزیده کردن ذهنم پیدا کردم که به من کمک می کنند تا در حین پیاده روی هم هوشیار بمانم.
ذهن-آگاهی در حرکت : تمرینات مدیتیشن در حال پیاده روی
۱. قدردان باشید. اگر به اندازه کافی خوش شانس هستید که می توانید راه بروید، سعی کنید به یاد بیاورید که یک سال زمان برد که شما راه رفتن را یاد بگیرید. پاهای شما قهرمان‌های ساکتی هستند که به شما این قدرت ارزشمند راه رفتن را می دهند. از پاهایتان بابت این قابلیت قدردان باشید.
۲. به قدم‌هایتان توجه کنید. توجه خود را به حسی که در پاهایتان در هنگام راه رفتن دارید بدهید. توجه کنید به اینکه اول کدام قسمت پا را روی زمین قرار می دهید و بعد کدام قسمت را. می توانید این روتین را در ذهنتان تکرار کنید. این روشی است برای اینکه از راه رفتن برای در لحظه ماندن استفاده کنید.
۳. حواس تان را تیز کنید. کمی آرام‌تر از حد معمول راه بروید و نسبت به همه حواس‌تان تک‌به‌تک ذهن آگاه باشید: بینایی، شنوایی، چشایی، لامسه و بویایی. آنچه در اطرافتان هست را ببینید، به صداها گوش دهید، بوهایی که در فضا وجود دارند را درک کنید و مزه دهانتان را چک کنید، سردی و گرمی محیط، یا اگر بادی می آید جهت وزش آن را روی پوست تان حس کنید. و بعد لحظه‌ای متوقف شوید و سعی کنید همه اینها را با هم درک کنید.
۴.عبارتی آرامش‌بخش با خود زمزمه کنید. با هر قدم می‌توانید عبارتی دلخواه را تکرار کنید، برای مثال، «با هر دم، من جسمم را آرام‌تر می‌سازم، و با هر باز دم این آرامش را تثبیت می کنم.» یا می توانید هر عبارتی که برای شما موثرتر است را انتخاب کنید و آن را در حین قدم زدن تکرار کنید.
این تمرینات را می توانید حتی در مسیر به محل کارتان یا در حین انجام کار وقتی از یک اتاق یا طبقه به اتاق یا طبقه دیگری می روید، و یا حتی زمانی که از دفتر کارتان تا اتومبیل می روید، انجام دهید. به خاطر داشته باشید که این یک تمرین است. بنابراین هر زمانی که در لحظه هوشیار شدید و متوجه شدید دارید با عجله به سمت خانه می روید تا آرام بگیرید یا به طور کلی با شتاب حرکت می کنید، با خود تکرار کنید «با این عجله به کجا می‌خواهم برسم؟» همین عبارت به شما مجالی می دهد که خود را دریابید و از سرعت‌تان کمی کم کنید. با این کار، فاصله میان محرک و پاسخ برای شما زیاد می شود و در این فاصله، آگاهی و انتخاب پیدا می‌کنید.
در این فاصله، شما می‌توانید در لحظه حال حضور پیدا کنید و یکی از این روش‌های پیاده‌روی هوشیارانه را انتخاب کنید. اما به گفته من بسنده نکنید، خودتان هم آنها را امتحان کنید. تصور کنید روزها، هفته‌ها و ماه‌های آینده شما با چه کیفیتی رقم می‌خورند اگر شما این مراقبه در حرکت را در برنامه روزانه‌تان بگنجانید.
تجربیات و سوالات خود را با ما در میان بگذارید. بازخورد شما به ارتقای بینش جمعی ما کمک می کند.
به ما در شبکه های اجتماعی بپیوندید:
