توسط یکی از کاربران سوال پرسیده شده که من یک پسر هفت ساله دارم و مدام اصرار دارد که برایش خواهر بیاوریم و بی قراری می کند و مدام می گوید: که من کمک می کنم و هر کاری لازم باشد انجام میدهم و در حال حاضر رابطه اش با بچه های کو چکتر بسیار خوب است و کمکشان می کند. همسرم هم از او حمایت می کند اما من به عنوان مادر آمادگی و علاقه ایی برای بچه ی دوم ندارم.
پاسخ: ابتدا شما باید بر سر این موضوع با همسرتان، دونفری، به یک توافق قطعی برسید که بچه ی دوم می خواهید یا خیر! به طوری که هر دو نفر از لحاظ ذهنی با اطمینان کامل در برابر خودتان و فرزندتان بدانید که بچه ی بعدی در کار نیست.
نکته دوم این است که وقتی پسر شما این موضوع را مطرح می کند که خواهر یا برادر می خواهد یعنی نیاز شدید به برقراری رابطه با انسانها دارد و می تواند نقش حمایتگری داشته باشد. یعنی ویژگی شخصیتی فرزند شما حمایتگری است. شما می توانید محیط ها و موقعیت هایی را برایش تدارک ببینید که فرزندتان بتواند آن ارتباط ها یی که مورد نیازش است را در جاهای مختلف تجربه کند. اما به شرط آنکه دلسوزی نکنید، قرار نیست فرزندان ما، توسط کارهایی که دائما برایشان انجام می دهیم به خواسته هایشان برسند.
فرزندان ما باید با ناکامی و نرسیدن روبه رو شوند. اگر به خواسته ی اصلی نرسید، ولی می تواند با فعالیت ها و مهارتهایی که کسب می کند رابطه خوبی برقرار کند و احساس کند که توانسته یک زندگی معنا دار داشته باشد.
بنابراین مسئله شما چندین راه حل موازی دارد. اینکه نسبت به بچه دوم به یک نتیجه قطعی برسید.
دوم اینکه وقتی به این نتیجه رسیدید که بچه ی دیگری در کار نیست بدانید که فرزند شما باید فعالیت داشته باشد، روابط دیگر با بچه های دیگر، و مهم تر از همه رابطه با مادر، رابطه با پدر به شکل کلامی درباره ی موضوعات مختلف.
مثلا از آرزوهایش حرف بزند و قصه نویسی را شروع کند. فکر کنید فرزندی که اینقدر احساس دارد و می تواند با یک کودک ارتباط برقرار کند و حمایتش کند، آن نیازش، آن رابطه را به شکل یک داستان روی یک برگه ی کاغذ بیاورد و بعد با خواندنش به نوعی در دنیای کیفی و ذهنی خودش، تجربه ایی که در دنیای عینی نداشته را تجربه کند و ارضا شود
سعی کنید به عنوان پدر و مادر راهکارهای خلاقانه پیدا کنید و افرادی قدرتمند و آگاه باشید.
روی خود و آگاهیتان کار کنید.
