فرزندپروری یعنی رشد همراه با کودک، نه فقط تربیت او.
فرزندپروری، یعنی دیدن کودک نه به‌عنوان نسخه‌ی کوچکی از خودمان، بلکه به‌عنوان انسانی مستقل با احساسات، ترس‌ها و نیازهای خاص خودش.
بسیاری از ما ناخواسته همان الگویی را تکرار می‌کنیم که در کودکی تجربه کردیم — با نیت عشق، اما گاهی با زبان کنترل، ترس یا سرزنش.
این ویس به شما کمک می‌کنه تا درک بهتری از این مطلب داشته باشید پس حتما نظراتتون رو برای ما بنویسید..
فرزندپروری آگاهانه یعنی قبل از تربیت کودک، خودمان را بشناسیم.
یعنی یاد بگیریم در برابر خشم، ترس یا ناامیدی‌اش واکنش ندهیم، بلکه پاسخ بدهیم.
یعنی بدانی “نه” گفتن گاهی عشق است، و سکوت گاهی بهترین آموزش.
کودکان بیش از آنکه از حرف‌های ما یاد بگیرند، از حال و حضور ما یاد می‌گیرند.
آن‌ها به رفتار ما گوش می‌دهند، نه به کلمات‌مان.
پس هر بار که در مسیر تربیت فرزندت قدم می‌زنی، یادت باشد:
در حال ساختن آینده‌ی او نیستی…
در حال بازنویسی گذشته‌ی خودت هم هستی
