روبهرو شدن با نشانه‌های خیانت در رابطه، یکی از سخت‌ترین تجربه‌های عاطفی است. اما گاهی دردناک‌تر از خود خیانت، انکار آن توسط شریک زندگی‌مان است.
وقتی با دلایل یا شواهدی روبهرو می‌شویم و طرف مقابل به‌جای مسئولیت‌پذیری، انکار می‌کند یا ما را متهم به بدبینی و خیال‌پردازی می‌کند، ممکن است دچار سردرگمی، خشم، یا حتی شک به درک و احساسات خود شویم.
در چنین شرایطی لازم است چند نکته را به یاد داشته باشیم:
انکار لزوماً به‌معنای بی‌گناهی نیست؛ گاهی نشانه‌ی ترس، شرم یا تلاش برای حفظ کنترل است.
مهم‌تر از اثبات خیانت، مراقبت از روان و مرزهای عاطفی خودمان است.
گفتگو با یک مشاور یا فرد متخصص می‌تواند به شما کمک کند بین واقعیت، احساسات و واکنش‌های دفاعی تمایز قائل شوید.
شما تنها نیستید و حق دارید در رابطه‌تان امنیت، احترام و صداقت را تجربه کنید.
این موضوع ساده نیست، اما با آگاهی و حمایت مناسب، می‌توان تصمیمی گرفت که در بلندمدت به نفع سلامت روانی و عزت‌نفس شما باشد.
