می‌خوام با آرامش بیشتری لحظاتم را بسازم.

می‌دانم هر لحظه با من شکل می‌گیرد چه مغرور! با من!!

بله من انتخاب می‌کنم هر لحظه را چگونه سپری کنم چه با عملم و چه با افکارم. و اینکه می‌خوام آرامش را انتخاب کنم. یک ایده ی صرف نیست باید بدانم
که چگونه هر لحظه را ملاقات کنم، درباره اش چه بگویم، دقیقن همین است، اینکه با آنچه هست چگونه ملاقات کنم، چگونه؟
آیا می‌توانم با روانم وقایع را در آغوش بگیرم و بپذیرم و واقعیت هارا مانند کودکانی ببینم که نیازمند توجه و مهربانی من هستند، تصور کنم؟ آنگاه در من جنگی نخواهد بود و صلحی حاکم می‌شود، صلحی که صاحب آن من هستم و ربطی به اوضاع ندارد، انتخاب من است چگونه نگریستن، عاشقانه دیدن وقایع دیگر سرزنشی در کار نیست. با سرزنش وجودم را آلوده می‌کردم و حالم بد می‌شد اما اینجا نور حاکم می‌شود. پاکی، زیبایی صلح که متعلق به پذیرندگی من هستند.
وقتی آگاهیم به چگونه دیدن واقعیت ها تغییر می‌کند همه چیز ناگهان عوض می‌شود و انرژی وجودیم بالا میرود. از زاویه ای متفاوت میبینم، و حالا نه تنها درکم از اوضاع عوض شده بلکه احساسم متعالی می‌شود.
حتی در جنگ، گرسنگی، سرما، درد و تنهایی می‌توان انتخاب کرد که توجه را به چیزی زیبا، درون آن اوضاع بدهیم. و آرامش هدیه ای است زیبا برای دنیایتان.
دکتر ویدا فلاح
پائیز 1401